DEVAM:
2. Emme Çağından Sonraki Süt Emme
وَحَدَّثَنِي
عَنْ
مَالِكٍ،
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ
بْنِ
دِينَارٍ،
أَنَّهُ
قَالَ : جَاءَ
رَجُلٌ إِلَى
عَبْدِ
اللَّهِ بْنِ
عُمَرَ،
وَأَنَا
مَعَهُ عِنْدَ
دَارِ
الْقَضَاءِ
يَسْأَلُهُ
عَنْ رَضَاعَةِ
الْكَبِيرِ،
فَقَالَ
عَبْدُ اللَّهِ
بْنُ عُمَرَ :
جَاءَ رَجُلٌ
إِلَى عُمَرَ بْنِ
الْخَطَّابِ
فَقَالَ :
إنِّي
كَانَتْ لِي
وَلِيدَةٌ
وَكُنْتُ
أَطَؤُهَا،
فَعَمَدَتِ
امْرَأَتِي
إِلَيْهَا
فَأَرْضَعَتْهَا،
فَدَخَلْتُ
عَلَيْهَا
فَقَالَتْ :
دُونَكَ
فَقَدْ وَاللَّهِ
أَرْضَعْتُهَا.
فَقَالَ
عُمَرُ : أَوْجِعْهَا
وَأْتِ
جَارِيتَكَ،
فَإِنَّمَا الرَّضَاعَةُ
رَضَاعَةُ
الصَّغِيرِ
Abdullah b. Dinar
der ki: Bir adam büyüğün emmesinin hükmünü sormak üzere Abdullah b. Ömer'e
geldi. (Medine'deki) Dar'ul-Kaza'da ben de onun yanında idim. Abdullah soruyu
dinleyince şu fetvayı nakletti:
«Bir adam babam
Ömer b. Hattab'a gelerek: Benim bir cariyem vardı. Onunla cima' da
bulunuyordum. Karım (buna mani olmak için gitti), onu emzirdi. Daha sonra
cariyenin yanına girmek istediğimde karım:
Sakın ona
yaklaşma, ben o cariyeyi emzirdim, dedi. (Şimdi benim ne yapmam gerekir?)»
deyince Hz. Ömer:
«Karını tedip et,
cariyene de yaklaş. Çünkü nikahı haram kılan emme küçüğün emmesidir.» diye
fetva verdi.